Samotni w stolicy 14

Marek tak jak napisał w SMS-ie wysłanym dzień wcześniej wrócił do domu w niedzielę. Ula czekała na niego z obiadem, który przygotowywała od samego rana, mięso marynowała już wczoraj. Chciała pokazać Markowi, że jest dla niej ważną osobą. Inaczej tego nie była jeszcze w stanie nazwać, wiedziała że przyjaźń to nie jest, ale miłością bała się nazwać ich relację. Założyła nawet nową letnią sukienkę, która tak bardzo różniła się od tych w których dotąd chodziła. Ta była krótka, luźna i cała biała. Dotąd nawet gdy nie musiała iść do pracy zawsze starała się wyglądać profesjonalnie, jak na bizneswomen przystało. W piątek była u fryzjera i kosmetyczki, tak wybrała godziny aby wypadały akurat w porę drzemki jej syna. Zmiany w jej wyglądzie nie były duże ale było je widać gdy ktoś chciał je dostrzec. Miała nadzieję, że Marek dostrzeże, że pochwali.
Marek gdy wrócił powitał się z nią dość chłodno, zmian w jej wyglądzie nawet nie zauważył, stwierdził także że nie jest głodny ponieważ zjadł obiad w przydrożnym barze. W tym momencie Ula też straciła apetyt.Marek po rozpakowaniu walizki postanowił zabrać Antka na spacer i pozwolić Uli odpocząć po tych kilku dniach samotnej opieki nad synem.- Pójdę z wami, też przyda mi się spacer- powiedziała gdy wspomniał o spacerze
- Odpocznij sobie, tyle czasu bez przerwy opiekowałaś się małym, że należy ci się chwila oddechu. Poza tym chciałbym spędzić z synem męskie popołudnie- po takich słowach postanowiła jednak pozostać w domu i pozwolić im  na męskie popołudnie. Jak dla niej Antek był po prostu dzieckiem i jego płeć nie miała dla niej większego znaczenia dlatego męskie popołudnie wydawało jej się tylko argumentem na pozostawienie jej w domu. Została tak jak chciał i pogrążyła się w rozmyślaniach nad zachowaniem Marka. Była pewna, że w życiu Marka pojawiła się kolejna ważna dla niego osoba a kobieca intuicja podpowiadała, że tą osobą jest Daria. Dlatego rozmyślania Uli kierowały się raczej w kierunku dlaczego Marek to ukrywa i co dalej. Czy Marek zamierza je sobie przedstawić i kiedy to zrobi? Daria wprowadzi się do domu i będą mieszkać w czwórkę? Jaka jest Daria? Czy zaakceptuje Antka i nie będzie odciągać Marka od syna?
Na to pytanie Ula poznała odpowiedź już następnego dnia. Około godziny dziesiątej Marek zadzwonił do niej aby powiadomić, że za chwilę wyśle kogoś z firmy do domu ponieważ zapomniał ważnych dokumentów które znajdują się w teczce przy jego łóżku. Ula oczywiście zaproponowała, że to ona je przywiezie ale Marek odmówił przyjęcia pomocy. Chciał aby tylko znalazła dokumenty i przekazała je osobie którą on przyśle.
- Jestem Daria, pracuję z Markiem. Przyjechałam po dokumenty- powiedziała dość skąpo ubrana kobieta bardzo hojnie obdarzona przez naturę gdy przekroczyła próg domu swojego szefa
- Wiem, Marek powiadomił mnie, że ktoś przyjedzie. Proszę to ta teczka- mówiła podając czerwoną teczkę, którą trzymała w prawym ręku i po chwili przekładała Antka którego dotąd trzymała na lewym ramieniu.
- Bardzo się cieszę, że możemy wreszcie się poznać. Bardzo wiele o tobie słyszałam- mówiła Daria, a Ula nie mogła powiedzieć tego samego. Marek przecież o Darii w domu nie mówił praktycznie nic- A Antek jaki podobny do tatusia
- To prawda, urodę ma po Marku
- Właściwie to przepraszam, że nie przywiozłam nic dla Antoniego. Powinien coś przecież dostać od nowej cioci, ale obiecuję, że się naprawię następnym razem- mówiła chcąc złapać chłopca za rączkę, ale ten na jakąkolwiek interakcję z nową ciocią ochoty nie miał
- Ula, bo chyba mogę tak do ciebie mówić?- Ula pokiwała tylko głową, nie chcąc przerywać Darii wypowiedzi- Marek ci tego nie powie, bo boi się tego jak zareagujesz, on nie chce cię ranić, ale ja nie mogę cię oszukiwać. Uważam, że powinnaś wiedzieć na czym stoisz. Ja i Marek jesteśmy sobie bardzo bliscy i planujemy tą bliskość kontynuować. Mam nadzieję, że nie będziesz wykorzystywała dziecka, do zatrzymania Marka wyłącznie dla siebie
- Nie zamierzam nikogo zatrzymywać, cieszę się, że Marek układa sobie życie- Ula odpowiedziała z uśmiechem choć wcale jej do śmiechu nie było. Niby spodziewała się tego ale gdy usłyszała to od Darii słowa te nabrały zupełnie innego znaczenia.
- I nie będziesz miała nic przeciwko mojej przeprowadzce tutaj? Oczywiście jeszcze nie teraz ale planujemy z Markiem taki krok w najbliższej przyszłości
- Nie mam nic przeciwko- odpowiedziała już z mniejszym uśmiechem, ale nadal nie dając po sobie poznać, że jest wściekła. Nie na Darię, na Marka i nie dlatego że układa sobie życie ale dlatego, że nie miał odwagi powiedzieć jej tego osobiście.
- Super! Marek bardzo się ucieszy, tak bardzo obawiał się twojej reakcji
Reakcja Uli była natychmiastowa, tuż po wyjściu nowej partnerki Marka ubrała Antka, spakowała wózek do bagażnika, a także kilka potrzebnych rzeczy dla malca. Nie wiedziała jak długo zajmie jej załatwienie wszystkich spraw.