Porady na straty 1

- Marek musimy zdecydować jaki typ zaproszeń wybieramy. Iza co prawda pokazała mi kilka typów ale wszystkie wydają mi się takie zwykłe. Myślałam o tym aby wybrać się do Milano i to tam poszukać zaproszeń. Albo może powinniśmy zlecić usługę projektowania zaproszeń jakiemuś artyście, dzięki temu byłyby niepowtarzalne.- Paulina przez całą drogę z firmy do domu opowiadała o przygotowaniach do ślubu, ale dopiero wjeżdżając na swoją ulicę zauważyła, że Marek nie jest zainteresowany tematem zaproszeń- Czy ty mnie w ogóle słuchasz?- zapytała

- Nie słucham cię, ponieważ prowadzę samochód. Są rzeczy ważne i ważniejsze- Marek ze spokojem odpowiedział na pytanie narzeczonej, choć wiedział, że tą odpowiedzią doprowadzi włoszkę do furii. 

- I nasz ślub uważasz za nie ważny!

- Uważam, że rozmowę na temat zaproszeń możemy odłożyć na inny moment, mamy jeszcze dużo czasu. Gdy prowadzę auto chcę się na tym skupić, aby przeze mnie nikt nie zginął.-Marek zaparkował właśnie na swoim podjeździe ale nie miał zamiaru wrócić teraz z Pauliną do swojego zimnego domu- A teraz wysiadaj, muszę coś jeszcze załatwić.

- Kiedy mamy porozmawiać jak ciebie ciągle nie ma?- Paulina krzykiem zawsze prezentowała swój włoski wybuchowy temperament- Po pracy cały czas jeździsz na cmentarz albo do mamy. A może ty mnie zdradzasz?- Temat zdrady zawsze wracał w takich momentach, pomimo, że od długiego czasu nie dawał jej już powodów do niepokoju.

- Nie zdradzam cię Paula. Naprawdę jadę do mamy, chcę zobaczyć jak ona się trzyma, chcę też odwiedzić tatę. Naprawdę dziwię się, że nie rozumiesz tego co teraz przeżywam ja i moja mama. Przecież przechodziłaś przez to samo, liczyłem z twojej strony na trochę więcej wsparcia.

- Minęło już prawie pół roku, czas się otrząsnąć. Doskonale rozumiem, że wam go brakuje ale uważam, że oboje przesadzacie. Ja straciłam oboje rodziców i nie robię z tego wielkiej tragedii, takie jest życie Marek. Każdy kiedyś będzie musiał umrzeć- każdy kiedyś musi umrzeć to prawda, ale Marek tak jak większość ludzi na tej planecie chciałby aby jego bliscy odchodzili później a nie tak wcześnie, stanowczo za wcześnie

- Miałaś ponad piętnaście lat na pogodzenie się ze stratą rodziców, a mój tato nie żyje od kilku miesięcy, daj nam czas. Poza tym, gdy twoi rodzice zginęli to moi zajęli się wami jak własnymi dziećmi, stworzyli wam dom, tak abyście nie odczuwali tej straty. Dlatego dziwię się, że tak bez emocji podchodzisz do śmierci mojego taty, który starał się zastąpić również tobie ojca.-brak emocji Pauliny był dla Marka wielkim szokiem, bo to ona miała lepszy kontakt z jego ojcem, była taką córeczką tatusia.

- Ja nie mam zamiaru po raz kolejny roztrząsać tego tematu. Od śmierci Krzysztofa bardzo się zmieniłeś- po tych słowach wysiadła, a on mógł odjechać do wielkiego domu swoich rodziców w którym jego matka została zupełnie sama. Po śmierci ojca zwolniła pomoc domową, tłumacząc, że ona jedna poradzi sobie sama. Marek proponował aby przeprowadziła się do domu jego i Pauliny ale mama nie chciała. Tłumaczyła, że nie chce zostawiać tego domu. Na propozycję przeprowadzki jego i Pauliny nie zgadzała się głównie Paulina, choć widział, że jego mamie ten pomysł też się nie podoba. Starał się odwiedzać matkę codziennie, zawsze na niego czekała z obiadem, tak jak jeszcze pół roku temu czekała na Krzysztofa. Zawsze jadł obiad, opowiadał co dzieje się w firmie, a potem Helena prosiła aby wracał do Paulinki. Nie chciała aby śmierć Krzysztofa wpłynęła na związek jej syna. W tym momencie zawsze wychodził, ale przed powrotem do domu zawsze zaglądał na cmentarz, potrafił tam siedzieć godzinę. Tam zwykle nikogo nie było, mógł w ciszy posiedzieć, przemyśleć wiele spraw. Nie miał teraz ochoty na kontakty towarzyskie, po śmierci ojca zerwał wiele znajomości, stały kontakt miał jedynie z Sebastianem. Ale nawet ich relacje się pogorszyły. Sebastian starał się zrozumieć Marka ale tak naprawdę nie miał pojęcia co czuje Marek, jego rodzice nadal żyli.