Porady na straty 2

Cmentarz zwykle opustoszały stawał się coraz częściej uczęszczany. Tłumaczył to zbliżającym się świętem zmarłych. Ludzie przychodzili, sprzątali groby swoich bliskich, a on obserwował tych wszystkich ludzi. Wszyscy się gdzieś śpieszyli, sprzątali w pośpiechu. Niewielu ludzi znalazło czas aby się choć przez chwilę pomodlić. Liczyło się to aby nagrobek ładnie się prezentował. Rozumiał tą formę pamięci o bliskich, grób jego ojca również dobrze się prezentował ale wiedział, że to nie jest najważniejsze. Przez ciągły tłum na cmentarzu coraz mniej podobało mu się to miejsce, już nie stwarzało tak dobrych warunków do przemyśleń. Tego dnia wiedział, że cmentarz będzie mniej uczęszczany, pogoda nie sprzyjała porządkom. Zimny i porywisty wiatr, a do tego ciemne chmury które zbierały się na niebie były zapowiedzią zbliżającej się burzy. Marka jesienna pogoda jednak nie zniechęciła, udał się na cmentarz. Miał rację cmentarz świecił pustkami, była tylko jedna kobieta z wózkiem. W ostatnim czasie bardzo często ją widywał, wyróżniała się z pośród tych wszystkich innych ludzi których widywał na cmentarzu. Ona tak jak on przychodziła na cmentarz na dłuższą chwilę, nie śpieszyła się. Nie pamiętał kiedy pierwszy raz ją zauważył, ale to dlatego, że jeszcze miesiąc wcześniej nie zwracał uwagi na pojedynczych ludzi spacerujących cmentarnymi alejkami.  Gdy wiatr stawał się jeszcze bardziej porywisty postanowił wrócić do domu. Przy bramie na cmentarz spotkał dziewczynę, którą widział gdy wchodził na teren wiecznego spoczynku wielu osób. Stała zgięta i szukała czegoś w dolnym schowku wózka.
- Zaraz będzie lało- Marek sam nie wiedział co go tknęło, aby zagadać do owej dziewczyny, od dawna bowiem nie zaczepiał kobiet
- Wiem, dlatego szukam foli na wózek, nie chcę aby go zmoczyło- podniosła głowę i wtedy zauważył, że dziewczyna do urodziwych nie należy- Ale chyba go zostawiłam w domu
- Może mógłbym pomóc?- zaproponował- Mógłbym odwieźć panią do domu, wózek na pewno się składa, wsadzimy go do bagażnika dzięki temu pani i dziecko nie zmokniecie
- Mógłby pan?- Ula z chęcią przystała na propozycję nieznajomego mężczyzny, choć w domu zawsze była uczona aby nie wsiadać do samochodu nieznajomych osób.
- Nie pan tylko Marek- po tych słowach nieznajomy stał się już znajomym, a więc śmiało mogła skorzystać z pomocy
- Ula a to Beatka- ona również przedstawiła siebie i siostrę, podczas gdy Marek wsadzał właśnie wózek do swojego niewielkiego bagażnika
- Nie mam tylko fotelika dla dzieci więc będziesz musiała trzymać ją na rękach
- Dobrze, to żaden problem, dziękuję ci bardzo za to, że mi pomagasz- mówiła gdy już zapięła pasy a Marek powoli ruszał z parkingu
- To gdzie mam jechać?-zapytał
- Rysiów 8, poprowadzę cię ponieważ droga jest dość kręta, a ty chyba nie mieszkasz w okolicy- ni to stwierdziła ni to zapytała, faktem jest, że nie kojarzyła ani jego ani jego czerwonego wrzucającego się w oczy auta.
- Mój dom rodzinny jest w miarę niedaleko, ale zawsze więcej czasu spędzałem w Warszawie, dom był tylko do spania. A teraz od pięciu lat mieszkam już w swoim domu w Warszawie więc w te strony zaglądałem naprawdę rzadko-opowiadał jednocześnie skręcając w coraz węższe uliczki- Życie się jednak w ostatnim czasie trochę pokomplikowało i teraz częściej zaglądam w te strony.
- Rozumiem, to już tutaj- zatrzymał samochód przy branie pomalowanej na kolor zielony
- Zaczęło już padać, więc może zanieś dziecko do domu, a ja w tym czasie wyjmę wózek i przyniosę go do domu abyś już nie mokła- Ula na tą próbę pomocy również przystała, a w ramach podziękowania zaproponowała herbatę ale Marek odmówił, tłumacząc się chęcią powrotu do domu przed burzą. Zrozumiała i nie chciała naciskać, nie wiedziała też co zastanie w domu.
Marek w drodze do domu i Pauliny żałował, że nie przyjął zaproszenia, byłaby to bowiem okazja do bliższego poznania tej młodej dziewczyny. Pomimo, że nie należała do najpiękniejszych to odczuwał wewnętrzną chęć poznania jej bliżej. Ta chęć poznania nie była pokierowana pociągiem fizycznym, bo takiego nie odczuwał. Chciał poznać Ulę, ponieważ była dla niego zagadką. Była młoda, za młoda i za skromna na własne dziecko. Wiedział, że nawet piętnastolatki rodzą dzieci ale ona w niczym nie przypominała tych puszczalskich kobiet z klubów z którymi tak często się zabawiał. Ula była inna. W takim razie, skąd to dziecko? Dlaczego przychodzi tak często na cmentarz? Kogo straciła?