Noc kłamstw 11

Wąskie korytarze, zadrapane ściany i tłumy ludzi czekających na swoją kolejkę. Właśnie z tym Uli kojarzyły się wizyty u lekarza. Najchętniej omijałaby wszystkie przychodnie lekarskie ale niestety regularnie musiała stawić się na kontrolnej wizycie z wynikami badań. Na wizyty w prywatnych klinikach nie było stać rodziny Cieplaków dlatego Ula musiała zadowolić się najlepszym lekarzem w stolicy przyjmującym na NFZ. A na wizytę u najlepszego lekarza trzeba poczekać. Aby móc się zarejestrować musiała przyjechać o świcie a potem czekać przez kilka godzin na swoją kolej. Zawsze na te wizyty przyjeżdżała z którymś z rodziców, a tym razem postanowiła załatwić to sama. Od kilku dni grała idealną, odpowiedzialną córkę i na każdym kroku podkreślała jakim cudownym człowiekiem jest Marek i jak bardzo o nią dba. Marek faktycznie starał się robić wszystko aby Ula nie musiała kłamać opisując go jako mężczyznę idealnego. Każdą wolną chwilę poświęcał ukochanej a swój plan dnia dostosował do jej zajęć na uczelni. Aby móc towarzyszyć Uli podczas wizyty w przychodni przełożył wszystkie spotkania i wybłagał u ojca dzień urlopu. W przychodni próbował zabawiać swoją towarzyszkę rozmową jednak Ula była tak bardzo skupiona na swoich myślach, że ostatecznie postanowił tylko być blisko i trzymać ją za rękę. Takie tylko, a dla Uli był to kolejny dowód na to, że ma przy sobie swojego anioła stróża. Do gabinetu weszła jednak sama, zwykle matka nie dała się zostawić pod drzwiami, chcąc wszystko wiedzieć z pierwszej ręki, a Marek nawet nie próbował wchodzić. Miał świadomość, że dla Uli może być to krępujące a gdyby chciała aby towarzyszył jej przy rozmowie z lekarzem to poprosiłaby o to. Po wyjściu z gabinetu nie odezwała się do partnera nawet jednym słowem a Marek nie zadawał pytań typu 'Co powiedział lekarz?' albo 'Czy wszystko w porządku?', po wyjściu z przychodni przytulił dziewczynę do siebie a z oczu Uli pociekły łzy. Stali tacy przytuleni kompletnie nieświadomi, że z oddali ktoś się im przygląda. Ula otarła łzy i poprosiła aby zawiózł ją do apteki w celu wykupienia lekarstw.
- Przepraszam za moje zachowanie-Ula postanowiła przerwać ciszę a jednocześnie oczyścić atmosferę jaka panowała w samochodzie- Powinnam się już przez te kilka lat przyzwyczaić do tych wizyt ale jakoś nie potrafię. Nie potrafię zrozumieć dlaczego to ja miałam takiego pecha, dlaczego to spotkało mnie. Może byłoby mi łatwiej zaakceptować tą chorobę gdybym chorowała od urodzenia a tak, miałam plany, marzenia i nagle wszystko posypało się jak domek z domina. A jeszcze ten lekarz mnie denerwuje, może i jest najlepszy ale rozmowy z nim mi nie pomagają.
- To ty nie jesteś chora od urodzenia?- Marek dużo czytał o chorobie, wiedział że padaczka może być także następstwem jakiegoś urazu głowy ale z jakiś przyczyn założył, że Ula była chora od zawsze
- Nie, do piętnastego roku życia byłam okazem zdrowia a potem się zaczęło
- Opowiesz mi o tym?- miał świadomość, że dla Uli powrót do tych wspomnień może być bolesny ale ciekawość była silniejsza a Ula miała świadomość, że jeśli chce z Markiem zbudować prawdziwy związek to kiedyś i tak będzie musiała mu o tym opowiedzieć
- Dawno, dawno temu, w pewien piękny styczniowy dzień wracałam od Doroty-Ula rozpoczęła swoją opowieść tak jakby miała opowiedzieć bajkę- Dorota mieszka naprzeciwko więc tak naprawdę musiałam tylko przejść przez ulicę i już byłabym u siebie. Był już wieczór, robiło się ciemno a ja nie zauważyłam samochodu który jechał w moją stronę. Jego prędkość, moja nieuwaga, słaba widoczność i takim sposobem zasnęłam na dwa tygodnie, a gdy już mnie wybudzono ze śpiączki jedynym znakiem po moim wypadku była złamana ręka. Ręka się zrosła a ja powoli zapominałam o tym wypadku aż nagle w jeden z wakacyjnych dni zemdlałam. Rodzice od razu udali się z tym do lekarza ale on stwierdził, że dorastam i takie omdlenia mogą się zdarzać. I się zdarzały, coraz częściej. Przy którymś z kolei omdleniu doszły drgawki. Zaczęły się wycieczki do kolejnych specjalistów, badania, wizyty w szpitalach a dokładnie w rocznicę mojego wypadku usłyszałam wyrok. Padaczka pourazowa. To właśnie tego dnia wszystko straciło sens. Rodzice szukali dobrych lekarzy, lekarze szukali odpowiednich leków a ja tych leków nie przyjmowałam. Mama w końcu się zorientowała i wtedy miałam na głowie jeszcze psychologa. Straciłam swoje plany, przyjaciół. W liceum niektórzy uważali mnie za chorą psychicznie a na studiach ukrywam swoją chorobę a przez to uważają mnie za dziwaczkę. Unikam szczerych rozmów z osobami z grupy, nie chodzę na imprezy integracyjne dlatego nawet im się nie dziwię, że mają mnie za dziwaczkę. Teraz już wiem, że z tą chorobą nie wygram, mogę tylko łykać pigułki i mieć nadzieję, że nie będę miała ataku w miejscu publicznym. Na tym bajka się kończy, niestety nie mogę zakończyć jej i żyli długo i szczęśliwie
- Możesz, spójrz na to z innej strony... Przecież gdybyś była zdrowa nie przyszłabyś wtedy do tego klubu... Gdybyś była zdrowa tej nocy wylądowałabyś w moim łóżku a nie w szpitalu, a rano podziękowałbym ci za noc i nigdy więcej byśmy się nie spotkali
- Chcesz mi powiedzieć, że spotykasz się ze mną bo jestem chora?
- Chcę ci powiedzieć, że dzięki temu, że miałaś ten atak mogłem cię lepiej poznać, poznać prawdziwą Ulę a nie tylko zgrabną dziewczynę. Wiem, że to brzmi tak jakbym cieszył się z tego że miałaś ten atak ale ja chyba staram się znaleźć w tym jakieś plusy. Nie myśl o tym czego nie możesz robić, myśl o tym co dzięki tej chorobie zyskujesz. Zamiast myśleć 'nie mogę pić alkoholu' myśl 'nie będę mieć kaca' i uwierz mi na słowo, kac nie jest niczym przyjemnym- Marek chcąc pokazać jak zwykle cierpi z powodu kaca zrobił obolałą minę czym Ulę doprowadził do śmiechu
- Czyli zamiast 'nie mogę jeździć samochodem' lepiej powiedzieć 'nie spowoduję wypadku'? A wiesz, że coś w tym jest- rozbawiona Ula obdarowała całusem ukochanego- Powinieneś zostać psychologiem, kochanie.



Marek zwykle w porze lanczu urywał się na spotkanie z ukochaną jednak tego dnia Ula chciała posiedzieć na uczelni i przepisać notatki od Violi. Z powodu umówionej wizyty u lekarza Ula nie mogła pojawić się na wykładach a dobra przyjaciółka Violetta obiecała, że wszystko będzie uczciwie notować. Z takiego obrotu wydarzeń cieszył się Sebastian, który ostatnimi czasy był zaniedbywany przez przyjaciela. Dwaj mężczyźni czekali z niecierpliwością na windę a gdy już przyjechała obaj nie mieli najszczęśliwszych min. W windzie ujrzeli Krzysztofa, który wybrał się z wizytą do syna a to oznaczało, że panowie swoje wyjście będą musieli przełożyć.
- Marku, do wczoraj miałem otrzymać od ciebie raport dotyczący kampanii reklamowej ostatniej kolekcji, wczoraj nie było cię w pracy więc myślałem że raport dostarczysz mi dzisiaj rano ale go nie dostałem. Czy ja muszę ci po raz kolejny przypominać, że wszystkich nas obowiązują terminy- Krzysztof nie miał problemu z udzielaniem nagany dla syna na środku korytarza, od zawsze starał się pokazać wszystkim, że od swojego syna wymaga dokładnie tyle samo co od dyrektorów innych działów a czasami nawet więcej. Marek jednak miał problem z takim zachowaniem ojca, był współwłaścicielem firmy a czasami czuł się gorzej traktowany niż sprzątaczka. Tym razem jednak ojciec wybrał taką porę kiedy nikogo nie było na korytarzu a jedynym świadkiem rozmowy był Sebastian, któremu też często zdarzało się otrzymać podobną reprymendę
- Dzisiaj dokończyłem raport i przekazałem go już sekretarce, wydrukuje go i przyniesie do ciebie- drzwi windy ponownie się rozsunęły a oczom wszystkich panów ukazała się piękna Violetta- Co ty tu robisz?- Marek nie mógł uwierzyć, że Violetta przyszła do firmy. Co prawda ostatnimi czasy wspominała o tym, że chciałaby zwiedzić ten gmach ale nie sądził, że przyjdzie tu sama.
- Cześć Mareczku, no jak to co ja tu robię? Nie dałeś mi swojego telefonu to musiałam cię znaleźć inaczej. A gdzie znaleźć Dobrzańskiego jak nie w siedzibie Dobrzańskich
- Sebastian mógłbyś zaprowadzić ją do mojego gabinetu- spojrzał na przyjaciela błagalnym wzrokiem a Sebastian mimo, że po ostatnim spotkaniu z Violą zarzekał się, że już nigdy nie spędzi z nią nawet minuty sam na sam to w tej sytuacji nie mógł wystawić kumpla.
- To pewnie z tą dziewczyną spędziłeś wczorajszy dzień i pewnie to ona zostanie twarzą naszej nowej kolekcji?- Krzysztofowi nie podobało się w jaki sposób modelki załatwiają sobie kontrakty u jego syna a Viola wyglądała mu właśnie na jedną z takich modelek
- Viola nie jest modelką, Violetta studiuje i cały wczorajszy dzień spędziła na uczelni robiąc notatki, a uprzedzając twoje kolejne pytanie, mnie na tej uczelni nie było. Wczoraj musiałem załatwić coś naprawdę ważnego a teraz muszę porozmawiać z Violą- Marek podążył do swojego gabinetu, pozostawiając zdezorientowanego ojca na korytarzu. Gdy tylko przekroczył próg gabinetu Sebastian postanowił wyjść a Marek nie próbował go powstrzymywać
- Ale wy tutaj macie wszystko glamur, wszędzie porcelana i szkło. Ja to ci się nawet nie dziwię, że ci się chce pracować. Ooo ty się jeszcze uczysz?- Violetta mimo że w gabinecie przebywała już kilka minut dopiero teraz zauważyła regał zapełniony ekonomicznymi podręcznikami, od razu podążyła w tą stronę i zaczęła przeglądać biblioteczkę zgromadzoną przez Marka
- Człowiek uczy się całe życie, a ty przyszłaś po to aby obejrzeć mój gabinet?- Marek zajął wygodne miejsce na swojej białej kanapie
- Jak tu tak przyszłam to pomyślałam sobie, że na pewno potrzebujecie dwóch zdolnych księgowych- Viola odłożyła oglądaną przez siebie książkę i przybrała reprezentacyjną pozę
- Ja nie odpowiadam tu za zatrudnienie ale raczej nie potrzebujemy a skąd u ciebie taki pomysł?
- No wiesz, ja niedługo skończę studia, Ula też skończy a po studiach trzeba iść do pracy. Teraz gdy wszędzie panuje bezrobocie kto ma na nas zatrudnić jak nie nasz facet
- Nie jestem twoim facetem to po pierwsze. Nie będę zatrudniać wszystkich swoich znajomych to po drugie a po trzecie studia kończycie dopiero za rok- Marek nawet nie próbował ukrywać swojej irytacji jaka w nim powoli narastała
- Oj tam tylko roczek, szybko zleci- Viola widząc minę Marka postanowiła już dalej go nie drażnić- Wiem, że mnie nie lubisz i nie mogę liczyć na zatrudnienie w tej firmie ale Ula jest moją przyjaciółką a ty jej facetem dlatego myślę, że czasami moglibyśmy zrobić coś razem.
- My wszystko robimy razem, towarzyszysz nam prawie w każdym wyjściu więc nie wiem czego ty jeszcze chcesz- choć Marek obiecał Uli, że nigdy nie powie jej przyjaciółce, że jej obecność im przeszkadza to jednak nie potrafił się powstrzymać
- Ja mówię o takim tylko ja i ty, bez Uli- Viola usiadła obok Marka na kanapie a jemu włączyła się czerwona lampka- Musimy zrobić coś razem a Ula nie może się o tym dowiedzieć
- Ja nie zamierzam niczego przed Ulą ukrywać i o twojej dzisiejszej wizycie też jej powiem
- Ula dokładnie w sobotę ma urodziny i chciałabym coś dla niej zrobić a ty pewnie nawet nie wiesz kiedy nasza Ulcia przyszła na ten brutalny świat. Pomyślałam, że razem moglibyśmy zrobić coś naprawdę wyjątkowego ale skoro ty nie chcesz...- Markowi zrobiło się głupio, Viola przyszła powiadomić go o urodzinach ukochanej a on od progu traktuje ją jak największego wroga
- Chcę, mam nawet pewien pomysł ale bez ciebie mi się nie uda