Porady na straty 6

Dziękuję bardzo za tak miłe przyjęcie i za wszystkie komentarze pod poprzednim wpisem. Dzisiaj też bardzo Was proszę abyście napisali jakie macie wrażenia po tej części. 

Marek regularnie co kilka dni odwiedzał matkę w jej rezydencji, wiedział, że po śmierci Krzysztofa jest jej ciężko samej w tym dużym, pustym domu. Podczas wizyty w domu rodzinnym zawsze dostawał też domowy obiad, czego od pewnego czasu mu brakowało. Stołowanie się w restauracjach jest fajne, ale tylko na chwilę, bowiem szybko się mu znudziło. Podczas wizyt zawsze opowiadał co dzieje się w firmie, o jego relacji z Pauliną, a czasami również pytał o fundację. 

- A co tam u Uli? Jak wygląda pomoc dla jej rodziny? Bo ostatnio nie widuję jej na cmentarzu, pewnie zmieniła godziny w których przychodzi na cmentarz i się mijamy. - myślał głośno nad powodem przez który sam nie może zapytać Uli czy jest zadowolona z pomocy fundacji i czy potrzebuje czegoś jeszcze

- Marek, a możesz zająć się Pauliną i swoim związkiem, bo z tego co wiem to nie dzieje się w nim najlepiej. - Helena była stanowcza, jak nigdy dotąd - Fundacja pomaga rodzinie tej dziewczyny i bardzo cię proszę nie wtrącaj się już w to. I nie wmawiaj mi, że chcesz pomóc bezinteresownie, bo za długo cię znam. Nie wiem dlaczego interesujesz się tą dziewczyną, bo raczej nie spełnia twoich kanonów piękna, ale bardzo cię proszę przestań się z nią kontaktować. Paulinka bardzo źle znosi wasze spotkania, czego też nie rozumiem, bo mi bardzo ciężko jest uwierzyć, że zdradziłbyś Paulinkę z tą dziewczyną. Ja coraz mniej was rozumiem, ale chcę abyś wiedział, że nie popieram twoich skoków w bok i prywatnych kontaktów z innymi kobietami. - tego ostatniego nie musiała mówić, Marek doskonale wiedział jaki stosunek mają jego rodzice do jego relacji z kobietami i nie sądził, że w tym temacie coś się kiedykolwiek zmieni. 

- Ale ja naprawdę nie zdradziłem Pauliny ani z Ulą ani z żadną inną. Od kiedy zmarł ojciec próbuję się zmienić ale nikt mi w to nie wierzy - skarżył się na fakt iż nikt nie dostrzega zmiany. Było to dla niego bardzo męczące, aby powtarzać, że się zmienił, podczas gdy nikt nie wierzył, a tym bardziej nie doceniał tej zmiany. Momentami tracił nawet wiarę w sens swojej zmiany.

- Wybacz synu ale bardzo ciężko jest uwierzyć, że tak nagle zmieniłeś swoje zachowanie. Jeśli chcesz abyśmy ci uwierzyły to poświęcaj czas Paulinie, a nie przypadkowym dziewczynom. Przestań ciągle jeździć na cmentarz, bo Krzysztof na pewno nie chciałby abyś przez wizyty na jego grobie kłócił się z Paulą. - prawdą było to, że Paulina nigdy nie wierzyła, że był na cmentarzu, a od pewnego czasu uważała, że właśnie na cmentarzu Marek ją zdradza. Dla niego było to niedorzeczne ale nie potrafił przemówić Paulinie w tej kwestii do rozumu.

- A możesz mi przynajmniej powiedzieć co u Uli? - wiedział, że Helena miała rację co do zwrócenia większej uwagi na Paulinę, ale nie zmieniało to faktu, że chciał wiedzieć czy u Uli wszystko jest w porządku.

- Przydzieliłam im wolontariusza, który pomaga w opiece nad tą małą, wozi ich na zakupy do Warszawy i co tam jeszcze w danej chwili potrzebują. Dostają też pomoc materialną. Możesz mi wierzyć pomagam im na wszystkie sposoby, dlatego nie chcę abyś zajmował się już tą sprawą. Pomogłeś im informując mnie o ich problemie, a teraz wyjedź gdzieś z Paulą, pobądźcie razem i zainteresuj się przygotowaniami do waszego ślubu - wiedział, że skoro matka zaangażowała się w pomoc dla rodziny Uli to na pewno żyje im się teraz prościej. Postanowił, że zrobi też wszystko aby Paula się uspokoiła i zaczęła mu wierzyć w to, że się zmienił i nie zdradza. Nie było mu łatwo, bo Paula jak co dzień przewiała go pytaniem gdzie był, a potem jak zwykle stwierdziła, że na pewno kłamie i na pewno właśnie przeleciał jakąś panienkę.

- Paula, nie zdradziłem cię i bardzo chętnie ci to teraz udowodnię - pocałował swą narzeczoną w usta a potem skierował swe pocałunki w kierunku szyi jednocześnie szepcąc Febo do ucha jak wielką ma na nią ochotę. O dziwo Paulina szybko odwzajemniła jego pieszczoty, a dalej wszystko potoczyło się tak jak sobie zaplanował w drodze do domu. Do ugłaskania narzeczonej nie potrzebował nawet drogiego prezentu a jedynie tego czego on sam również potrzebował. Jego fizyczne potrzeby nie zmniejszyły się, a przez brak skoków w bok i ciągłe kłótnie z Pauliną naprawdę bardzo potrzebował bliskości kobiety. Rano po przebudzeniu zobaczył na sobie wzrok Pauliny

- Marco, przepraszam cię za swoje podejrzenia, ale musisz mnie zrozumieć, co miałam myśleć kiedy całymi dniami nie było cię w domu a kiedy wracałeś zupełnie nie byłeś mną zainteresowany. Poza tym cały czas mówiłeś o tej Uli - przeprosiny Pauliny były sporym zaskoczeniem, bo nie często się zdarzało, aby to Paulina przepraszała, a nie on.

- Naprawdę myślałaś, że ja z nią mogę cię zdradzić. Przecież widziałaś jak ona wygląda - jego słowa uzupełnione zostały kwaśną miną, aby jeszcze lepiej okazać jak bardzo wygląd Uli nie spełnia jego kanonów piękna

- Przepraszam, to faktycznie było irracjonalne

- Oj będziesz mnie musiała za to długo przepraszać - Paulina zrozumiała o czym mówi Marek, przecież od zawsze lubił zaczynać dzień od seksu.

Marek tak jak doradziła mu matka zabrał Paulinę na romantyczny weekend na Bali. Wyjazd ten miał jeszcze bardziej upewnić Paulinę, że jest jedyną kobietą w jego życiu. Co od pewnego czasu było prawdą. Temat Uli nie był poruszany już nigdy więcej ani z Pauliną, ani z Heleną, bowiem nie chciał ryzykować kolejnego wykładu na temat jego niewierności. Zaprzestał też codziennego odwiedzania grobu ojca, aby więcej czasu spędzać w domu z narzeczoną. Jedynie w niedzielę w drodze na obiad u matki razem z Pauliną zajeżdżali na cmentarz. Nigdy jednak nie spotkali tam nikogo z rodziny Cieplaków. Czy myślał o tym co aktualnie dzieje się u tej rodziny? Tak, ale wiedział, że dla dobra swojego związku lepiej będzie jeśli nie będzie szukał kontaktu z Ulą.

Ula często wracała myślami do ostatniej rozmowy z Markiem, chodziła na cmentarz w nadziei, że go spotka, ale nie miała szczęścia. Chciała mu podziękować za pomoc, dzięki niemu jej rodzinie naprawdę żyło się lepiej. Wolontariuszka Ala często przyjeżdżała pomóc w opiece nad Beatką, rozmawiała też z Józefem, co przynosiło efekty. Stary Cieplak coraz częściej się uśmiechał i chętniej zajmował się swoją najmłodszą latoroślą. Ula dzięki temu zyskała więcej czasu na naukę do matury, zależało jej na dobrym wyniku aby dostać się na wymarzone studia. Wiedziała, że kiedy zdobędzie dobre wykształcenie będzie mogła liczyć na lepszą pracę.